Kad’ na te pomislim
Bojim se da te opet zavolim
U modre usne zarijem zube
Da pravu bol zaboravim
Lane moje, ovih dana
Više i ne tugujem
Pitam samo da l’ si sama
Ljude koje ne čujem
Lane moje, noćas kreni
Nije važno bilo s kim
Nađi nekog nalik meni
Da te barem ne volim
Artist: Zeljko Joksimovic
Όταν σε σκέφτομαι
Φοβάμαι μήπως σε ξαναγαπήσω
Βυθίζω τα δόντια μου στα μελανιασμένα μου χείλη
για να ξεχάσω τον αληθινό πόνο
Ελαφάκι μου, αυτές τις μέρες
ούτε καν θρηνώ πια
Ρωτάω μόνο αν είσαι μόνη
ανθρώπους που δεν ακούω
Ελαφάκι μου απόψε φύγε
δεν έχει σημασία, με οποιονδήποτε
Βρες κάποιον που να μου μοιάζει
έστω για να μη σ’αγαπώ
(Ας φιλήσει κάποιος άλλος τα χείλη σου
για να σε ξεχάσω ευκολότερα)
Ελαφάκι μου, αυτές τις μέρες
ούτε καν θρηνώ πια
Ρωτάω μόνο αν είσαι μόνη
ανθρώπους που δεν ακούω
Ελαφάκι μου απόψε φύγε
δεν έχει σημασία, με οποιονδήποτε
Βρες κάποιον που να μου μοιάζει
έστω για να μη σ’αγαπώ
για να μη σ’αγαπώ πια
Πώς να πιστέψω πάλι σε σένα;
Πότε στ΄αλήθεια ήσουν εδώ;
Τα ψέματά σου κι όσα κρυμμένα
μου΄χες κρατήσει τόσο καιρό
πώς να μπορέσω να συγχωρήσω
και την καρδιά σου να εμπιστευτώ;
Θέλω να φύγω, μα γυρνώ
τα λάθη μας ξαναμετρώ
έχω ένα κόμπο στο λαιμό
και πώς ν΄αρχίσω;
Με τι κουράγιο να σου πω
αυτά που σου΄κρυψα κι εγώ;
χωρίς το φόβο τον παλιό να σου μιλήσω…
Πώς να πιστέψω πάλι σε σένα
πάνω σου πάλι να στηριχτώ;
Ήθελα να΄μουν όλα για σένα
να σε πιστεύω, να σ΄αγαπώ
Όμως και πάλι δεν λες κουβέντα
μου λες μονάχα πως σ΄αδικώ
Θέλω να φύγω μα γυρνώ
τα λάθη μας ξαναμετρώ
έχω ένα κόμπο στο λαιμό
και πώς ν΄αρχίσω;
Με τι κουράγιο να σου πω
αυτά που σου΄κρυψα κι εγώ;
χωρίς το φόβο τον παλιό να σου μιλήσω…
Στίχοι: Γιώργος Κορδέλλας
Μουσική: Κώστας Χαριτάτος
Βόρειος καημός και ψηλός γκρεμός
όλα δείχνουν εδώ πάνω
σάπια φρούτα εκεί χάμω
και δε βλέπω φως.
Και θέλω να ‘ρθω να σου πω
πως το φεγγάρι εδώ γελάει
και απ’ το κλάμα με φιλάει
γιατί όταν σ’ άκουσα να κλαις
άναψαν μέσα μου φωτιές
αφού το δάκρυ σε γερνάει.
Βόρειος καημός, γέροντας γιατρός
όλα δείχνουν γιατρεμένα
κι απ’ το πείσμα, κι απ’ το ψέμα
Καθαρός καημός, καθαρός καιρός.
Θάλασσα, ουρανός, σκοτάδι και φως, η μέρα κυλάει
να κοιτάζουμε εμπρός, δε γίνεται αλλιώς
το δάκρυ πια δε μας πάει.
Στίχοι: Καρράς Δημήτρης
Μουσική: Καρράς Δημήτρης
One day, in the year of the fox
Came a time remembered well,
When the strong young man of the rising sun
Heard the tolling of the great black bell.
One day in the year of the fox,
When the bell began to ring,
It meant the time had come for one to go
To the temple of the king.
There in the middle of the circle he stands,
Searching, seeking.
With just one touch of his trembling hand,
The answer will be found.
Daylight waits while the old man sings,
Heaven help me!
And then like the rush of a thousand wings,
It shines upon the one.
And the day has just begun.
One day in the year of the fox
Came a time remembered well,
When the strong young man of the rising sun
Heard the tolling of the great black bell.
One day in the year of the fox,
When the bell began to sing
It meant the time had come for the one to go
To the temple of the king.
There in the middle of the people he stands,
Seeing, feeling.
With just a wave of the strong right hand, hes gone
To the temple of the king.
Far from the circle, at the edge of the world,
Hes hoping, wondering.
Thinking back on the stories hes heard of
What hes going to see.
There, in the middle of a circle it lies.
Heaven help me!
Then all could see by the shine in his eyes
The answer had been found.
Back with the people in the circle he stands,
Giving, feeling.
With just one touch of a strong right hand, they know
Of the temple and the king.
Μια ημέρα, τη χρονιά της αλεπούς
Ήρθε μία εποχή που έμεινε στην μνήμη
Όταν ο δυνατός νέος άνδρας του ανατέλλοντος ήλιου
Άκουσε το κάλεσμα της μεγάλης μαύρης καμπάνας.
Μια ημέρα, τη χρονιά της αλεπούς,
Όταν η καμπάνα άρχισε να χτυπά,
Σήμανε τον χρόνο που είχε έρθει για τον έναν να πάει
Στο ναό του βασιλιά.
Εκεί στη μέση του κύκλου στέκεται,
Έρευνα, ψάχνει.
Με μόνο μια αφή του τρέμοντας χεριού του,
Η απάντηση θα βρεθεί.
Το φως της ημέρας περιμένει ενώ ο ηληκιωμένος τραγουδά,
Ουρανέ βοήθά με!
Και έπειτα με τη βιασύνη χιλίων φτερών,
Λάμπει επάνω στον έναν.
Και η ημέρα είχε μόλις αρχίσει.
Μια ημέρα, τη χρονιά της αλεπούς
Ήρθε μία εποχή που έμεινε στην μνήμη
Όταν ο δυνατός νέος άνδρας του ανατέλλοντος ήλιου
Άκουσε το κάλεσμα της μεγάλης μαύρης καμπάνας.
Μια ημέρα, τη χρονιά της αλεπούς,
Όταν η καμπάνα άρχισε να χτυπά,
Σήμανε τον χρόνο που είχε έρθει για τον έναν να πάει
Στο ναό του βασιλιά.
Εκεί στη μέση των ανθρώπων στέκεται,
Βλέποντας, αισθάνοντας.
Με ακριβώς ένα κύμα του ισχυρού δεξιού χεριού, έχει πάει
Στο ναό του βασιλιά.
Μακριά από τον κύκλο, στην άκρη του κόσμου,
Ελπίζει, αναρωτιέται.
Σκέφτεται τις ιστορίες που έχειακούσει
Για το τι πρόκειτε να δει.
Εκεί, στη μέση ενός κύκλου βρίσκεται.
Ουρανέ βοήθά με!
Κατόπιν όλοι μπορούσαν να δουν από τη λάμψη στα μάτια του
Η απάντηση είχε βρεθεί.
Πίσω με τους ανθρώπους στον κύκλο στέκεται,
Δίνει, αισθάνεται.
Με μόνο μια αφή του ισχυρού δεξιού του χεριού, ξέρουν
Για το ναό και το βασιλιά.
Τι έχεις πάλι και δεν μιλάς κι όλο κοιτάς θλιμμένα
Τι έχεις πάθει και με ρωτάς με μάτια βουρκωμένα
Θέλω κάπου να μιλήσω, θέλω κάποιον να τα πω
Θέλω κάπου ν’ ακουμπήσω, ένα φίλο αδερφικό
Να με πάρει απ’ το χέρι, δυο κουβέντες να μου πει
Να γλυκάνει, να γλυκάνει η αγιάτρευτη πληγή
Θα το περάσουμε μαζί κι αυτό το μονοπάτι
Κάνε, θεέ μου, να μην ξαναρθεί άλλη μια τέτοια αγάπη
Κάνε, θεέ μου, να μην ξαναρθεί άλλη μια τέτοια αγάπη
Τι να σου κάνει μία καρδιά που όλο πληγές μετράει
Τι να σου κάνει κι ένα κορμί που ψάχνει για λιμάνι
Δεν αξίζει να πεθαίνεις, δεν αξίζει να πονάς
Δεν σ’ αγάπησε ποτέ της, σ’ το ’χα πει, μην το ξεχνάς
Ένα μόνο να θυμάσαι, πως υπάρχω πάντα εγώ
Να ’χεις πάντα ένα φίλο, ένα φίλο καρδιακό
Θα το περάσουμε μαζί κι αυτό το μονοπάτι
Κάνε, θεέ μου, να μην ξαναρθεί άλλη μια τέτοια αγάπη
Κάνε, θεέ μου, να μην ξαναρθεί άλλη μια τέτοια αγάπη
Το Μπουκέτο 