Σαν ερθει η μέρα

Χιλιόμετρα χίλια, χίλια μίλια κι άλλα όταν σε δω θα σου δώσω
χίλια φιλία στα χείλια, εις στην χίλια αν μπορείς ύψωσε τα,
αν μπορείς μέτρησε τα, κι ύστερα χώρεσε τα στ’ ουρανού την ποδιά

Σαν έρθει η μέρα
που θ’ ανταλλάξουμε μαζί καλημέρα
που θ’ ανασάνουμε τον ίδιο αέρα
τότε η νύχτα μας θα μοιάζει με νύχτα
που παίρνει φωτιά….

Χιλιόμετρα χίλια, χίλια μίλια κι άλλα όταν σε δω θα σου δώσω
χίλια φιλία στα χείλια, εις στην χίλια αν μπορείς ύψωσε τα,
αν μπορείς μέτρησε τα, κι ύστερα χώρεσε τα στ’ ουρανού την ποδιά
δεν είσαι η μόνη σε κόσμο που πληγώνει, που έμαθε να λιώνει
αισθήματα που έμαθε να σκοτώνει, τι κι αν το ψέμα τρυπώνει
όπως στα σπίτια η σκόνη, όταν βρεθούμε θα ξαπλώσουμε στο ίδιο σεντόνι,
δεν είσαι η μόνη που ψάχνει κάτι αληθινό, είμαστε κι άλλοι
κι έχουμε όλοι κάτι κοινό… Τι?
Πληγές απ’ αγάπες δικές μου αυταπάτες, πικρά πρωινά από λάθος αγάπες
και θα’ ρθει η μέρα που θ’ ανταμώσουμε τον ήλιο και θα πούμε καλημέρα
το πρωί τότε θα μοιάζει με γιορτή γιατί αγάπη ψάχνουμε όλοι σε τούτη τη ζωή

Σαν έρθει η μέρα
που θ’ ανταλλάξουμε μαζί καλημέρα
που θ’ ανασάνουμε τον ίδιο αέρα
τότε η νύχτα μας θα μοιάζει με νύχτα
που παίρνει φωτιά….

Για μέτρα βράδια και σκάρτα χάδια
όταν σε βρω θα χαθούν για πάντα
στα σκοτάδια το φως θα τα κάνει συντρίμμια
ρημάδια σαν γύρω στο πλάι σου
ν’ αποκοιμηθώ, δεν είμαι ο μόνος που τον πιέζει ο χρόνος
που στέκεται από πάνω μου σαν σκάρτος αστυνόμος και βάζω
ονειροφράγματα με τεχνάσματα δεν τρέχει πολύ γρήγορα
θέλει να τον προλάβω
δεν είμαι ο μόνος γιατί ξέρω ότι κάπου είσαι.
Ναι! Λύσε τα δεσμά σου κι ότι σε πιέζει βρίσε
μπορεί να μην σ’ αντάμωσα μ’ ακόμα θα υπάρχεις
κι όλα αυτά που αποζητώ σίγουρα εσύ θα τα’ χεις
δεν είμαι ο μόνος, δεν είσαι η μόνη
υπάρχουν τόσοι και τόσοι που η μοναξιά τους παγώνει
κάποια στιγμή θα βρεθούμε και θα’ ναι όλα γιορτή
γιατί αγάπη ψάχνουμε όλοι σε τούτη τη ζωή

Υπάρχεις στην μέρα κι ας μην είσαι εδώ
Υπάρχεις στην νύχτα μου σαν φυλαχτό
Μαζί σου μιλάω προτού κοιμηθώ
Μαζί σου με παίρνεις κάθε δειλινό.

Σαν έρθει η μέρα
που θ’ ανταλλάξουμε μαζί καλημέρα
που θ’ ανασάνουμε τον ίδιο αέρα
τότε η νύχτα μας θα μοιάζει με νύχτα
που παίρνει φωτιά.

Στίχοι: Μέθυσος
Μουσική: Μέθυσος